Wycena szkody to niezwykle istotny aspekt postępowania odszkodowawczego. Tworzona kalkulacja ma na celu uwzględnienie nie tylko stopnia uszkodzeń pojazdu, ale też kosztów jego naprawy. Jak pokazuje praktyka ubezpieczyciele bardzo często orzekają szkodę całkowitą. Brak jednoznacznych regulacji w zakresie tego pojęcia sprawia, że generuje ono wiele niejasności. W poniższym artykule wyjaśnimy, kiedy ubezpieczyciel może stwierdzić szkodę całkowitą na gruncie ubezpieczenia OC i AC. Sprawdź, czy otrzyma decyzja została wydana z zachowaniem pełnej należytości.
Przepisy prawa, a kontrowersyjna szkoda całkowita
Pojęcie szkody całkowitej budzi spore emocje u wielu poszkodowanych. Niestety, polskie prawo nie formułuje w sposób precyzyjny definicji tego terminu. Tylko art. 363 § 1 k. c. stanowi, że w sytuacji brak możności przywrócenia stanu poprzedniego pojazdu lub gdy pociągałoby to za sobą nadmierne koszty lub trudności roszczenie odszkodowawcze ogranicza się tylko do świadczenia pieniężnego. Należy bezwzględnie podkreślić, że sposób określania progu opłacalności naprawy zależy od rodzaju ubezpieczenia i kształtuje się odmiennie w polisie OC, AC.
- polisa OC sprawcy wypadku – stwierdzenie szkody całkowitej w ubezpieczeniu OC następuje, gdy koszt naprawy pojazdu przekracza 100% jego wartości sprzed wypadku. W takim przypadku wysokość świadczenia ustalana jest według metody dyferencyjnej. Polega ona na określeniu odszkodowania poprzez pomniejszenie wartości pojazdu przed wypadkiem o wartość wraku. W sprawie metody dyferencyjnej stanowisko w 2002 r. zajął Sąd Najwyższy ( sygn. Akt V CKN 903/00). Rzecznik Ubezpieczonych wnioskował o potwierdzenie, że koszty naprawy nie przewyższające naprawy pojazdu nie mogą zostać uznane przez ubezpieczyciela za nadmierne. Wzorowanie się zakładów ubezpieczeń na postanowieniach występujących w umowach polis AC nie ma żadnego uzasadnienia prawnego!
- polisa AC – likwidacja szkód w ramach polisy AC uzależniona jest od zapisów widniejących w Ogólnych Warunkach Umowy, gdzie określany jest próg ekonomicznej opłacalności naprawy pojazdu wyrażany procentowo. Zazwyczaj plasuje się ona w przedziale od 60 do 80% wartości rynkowej pojazdu. W sytuacji, gdy uszkodzenia samochodu przekraczają próg określony w OWU ubezpieczyciel ma prawo z użyciem metody dyferencyjnej wypłacić odszkodowanie opiewające na różnicę między wartością rynkową pojazdu przed szkodą, a wyceną wraku.
Odwołanie od decyzji ubezpieczyciela
Poszkodowany, który nie zgadza się z decyzją o szkodzie całkowitej ma prawo do złożenia w terminie 14 dni od wydania decyzji odwołania do ubezpieczyciela. W piśmie tym należy rzetelnie wyjaśnić, dlaczego mamy odmienne stanowisko, niż zakład ubezpieczeń. Poszkodowani mogą też skorzystać z dopłat do zaniżonych odszkodowań. Kancelarie odszkodowawcze z doświadczeniem np. Automobilis po rzetelnej wycenie szkody wypłacają od ręki stosowne wyrównanie. Następnie we własnym zakresie bez udziału poszkodowanego dochodzą zwrotu od ubezpieczyciela. Poszkodowany nie musi godzić się z decyzją zakładu ubezpieczeń. Warto upewnić się, czy jego stanowisko jest zgodne ze stanem faktycznym i obowiązującym prawem.
