Zastosowanie wykorzystywanego dopiero od niecałej połowy wieku tworzywa polietylenowego jest coraz szersze. Właściwości tego materiału pozwalają na unowocześnianie wielu rozwiązań. Jakie właściwości mają zasobniki kablowe polietylenowe, stanowiące wygodną alternatywę dla konstrukcji betonowych?
Zasobniki telekomunikacyjne
Konstrukcje betonowe służące jako zasobniki do przechowywania kabli są zastępowane zasobnikami polietylenowymi, które są wygodniejszym i równie trwałym rozwiązaniem. Zasobniki kablowe wykonane z polietylenu doskonale nadają się do przechowywania określonej długości kabla światłowodowego układanego w rurociągu kablowym, a także do ochrony muf złączowych.
Doskonale pełnią funkcję ochronną kabla oraz osprzętu do trwałego połączenia przez spawanie włókien, tzw. mufy światłowodowej. Zasobniki kablowe występują jako zasobnik jednozłączowy, dwuzłączowy lub zasobnik stosowany tylko do zapasów kabli oraz małych muf (bez komór na osłony złącz kablowych). Jednozłączowy stosowany jest w celu ochrony jednej mufy i kabla, dwuzłączowy chroni dwie mufy i kabel.
Właściwości zasobników polietylenowych
Trwałość i odporność
Ich trwałość jest na wysokim poziomie (badania potwierdzają ponad 50-letnią żywotność materiału), ze względu na dobrą wytrzymałość, przede wszystkim odporność na czynniki zewnętrzne. Zasobniki z polietylenu są odporne na niskie temperatury. Ich montażu można dokonywać w trudnych warunkach, także w temperaturze poniżej 0 st. C, zachowując wymagania i instrukcje odnośnie prac montażowych. Konstrukcja zasobników z tworzywa polietylenowego niczym nie ustępuje betonowym, jest sztywna i gwarantuje dobrą odporność na odkształcenia. Tworzywo polietylenowe nie koroduje i wykazuje odporność na chemikalia.
Możliwość rozbudowy
Istotną zaletą jest możliwość rozbudowy sieci. Zasobniki z tworzywa sztucznego dają możliwość wykonywania rozgałęzień. Możliwe jest zabudowanie dodatkowych zasobników w układzie równoległym w razie potrzeby rozbudowy sieci telekomunikacyjnej, zastosowania większej ilości złącz albo zapasu kabla. Stosowanie zasobników w miejscach awarii, zerwania, czy przecięcia kabla ułatwia pracę. W przypadku wykonywania złącza awaryjnego lub potrzeby ściągnięcia zapasów kabla należy odkopać zasobnik, zdjąć pokrywę, usunąć uszczelkę z pokrywy oraz uszczelnienie znajdujące się między kablem a rurą. Zastosowanie uszczelki DN 614 w zasobnikach umożliwia ich wielokrotne otwieranie i zamykanie podczas prowadzonych prac bez konieczności jej wymiany. Tworzywo polietylenowe zapewnia doskonałą szczelność zasobników przy właściwym montażu.
Łatwość montażu
Istotną korzyścią płynącą z zastosowania tworzywa sztucznego w zasobnikach jest niewielki ciężar zasobników kablowych. Możliwa jest instalacja ręczna w wykopie przez 1-2 pracowników. W standardowym wyposażeniu znajduje się korpus, pokrywa i uszczelka pod pokrywę.
Zabudowę zasobnika należy przeprowadzać zgodnie z projektem technicznym, a ponadto z dostosowaniem do miejscowych warunków geodezyjnych i przenoszonych obciążeń. Konstrukcja zasobnika, zarówno jedno-, jak i dwuzłączowego, pozwala na montowanie w nim samego kabla lub kabla z mufą. Mufy złączowe należy umieścić w specjalnie przeznaczonych do tego celu komorach, natomiast zapas kabla światłowodowego ułożyć luźno w zwojach w korpusie zasobnika kablowego na wyprofilowanej podstawie.
Źródło: Elplastplus