Producenci stacji wytwarzających sprężone powietrze wciąż poszerzają swoją ofertę o nowe, innowacyjne rozwiązania, które spełniają oczekiwania Klientów w zakresie jakości sprężonego powietrza. Liderzy w tej branży już od kilku lat posiadają w swojej ofercie urządzenia kładące nacisk przede wszystkim na czystość emitowanego gazu.
Klasy czystości sprężonego powietrza – z czego wynikają?
Poszukując urządzeń zapewniających dostarczanie wysokiej czystości sprężonego powietrza warto zadać sobie pytanie, co właściwie oznacza, że sprężone powietrze jest zanieczyszczone? Można je podzielić na klasy jakości wg międzynarodowej normy ISO 8573.1 definiującej górne granice zawartości cząstek stałych, wody oraz oleju.
Najwyższa klasa jakości – 1 ogranicza zawartość oleju do 0,01 mg/m3, wielkość cząstek stałych do 0,1 um, koncentrację cząstek stałych do 0,1 g/m3, zawartość wody do 0,003 w -70 st. C.
Z kolei dobranie do swojego zakładu przemysłowego stacji wytwarzania sprężonego powietrza o klasie czystości – 5 powoduje, że zawartość oleju może przekraczać nawet 25 mg/m3, z kolei koncentracja cząstek stałych może wynosić powyżej 10 g/m3. Są to wartości nieakceptowalne w niezliczonych przypadkach, szczególnie w niektórych branżach o wyjątkowej specyfice działalności. Trudno sobie wyobrazić, aby w zakładzie produkcyjnym wytwarzającym artykuły spożywcze sprężone powietrze wykorzystywane przy produkcji finalnego wyrobu cechowało się znaczną zawartością oleju czy innych zanieczyszczeń np. cząstek stałych.
Do branż, w których czystość sprężonego powietrza jest szczególnie istotna zaliczamy:
- przemysł spożywczy,
- przemysł farmaceutyczny,
- przemysł petrochemiczny,
- przemysł medyczny (wytwarzanie tzw. sprzętu medycznego).
Restrykcyjne wymogi sporządzone przez specjalistów w tej branży pozwalają na precyzyjne określenie jakości powietrza w przypadku poszczególnych urządzeń sprężających powietrze. Ułatwia to wybór optymalnego rozwiązania dla konkretnych zakładów przemysłowych.
Zanieczyszczenie sprężonego powietrza – powody
Do przyczyn pojawiania się niechcianych cząstek w sprężonym powietrzu możemy zaliczyć przede wszystkim specyfikę samego powietrza atmosferycznego, które w swojej naturze posiada szereg zanieczyszczeń, w tym:
- kurz,
- woda,
- olej,
- cząstki stałe (pyłki).
Należy wziąć pod uwagę, że kompresja powietrza powoduje, że zanieczyszczenia te są wielokrotnie bardziej skoncentrowane, co negatywnie wpływa na jakość czynnika roboczego. Innymi słowy, przestrzenie pomiędzy poszczególnymi cząstkami zmniejszają się w sposób drastyczny adekwatnie do rosnącego ciśnienia.
Kolejnym powodem jest technologia stosowana w sprężarkach. W chwili obecnej, nadal bardzo popularne są sprężarki olejowe wykorzystujące ten czynnik do chłodzenia i smarowania elementów sprężających w urządzeniu. Efektem ubocznym tej konstrukcji jest częściowe przedostawanie się cząsteczek oleju do sprężonego powietrza, a następnie do wyrobów gotowych w końcowym etapie procesów technologicznych.
W związku z tym, na rynku pojawiły się modele nie stosujące oleju, co pozwoliło na wyeliminowanie tego problemu. Zastosowanie wody jako środka do odprowadzania ciepła ze sprężarki, a jednocześnie ograniczania siły tarcia pomiędzy elementami sprężającymi, pozwoliło na praktycznie całkowite wyeliminowanie zawartości oleju w sprężonym powietrzu, a co za tym idzie w wyrobach gotowych powstających przy jego wykorzystaniu.
Przykładem sprawdzonych w przemyśle sprężarek bezolejowych są urządzenia z serii LENTO. Znane są w branży jako sprzęt gwarantujący najwyższą wydajność w wytwarzaniu sprężonego powietrza, które jednocześnie charakteryzuje się najwyższą klasą czystości określaną symbolem „0” zgodnie z restrykcyjnymi wymogami norm ISO. Tego rodzaju stacje wytwarzania sprężonego powietrza nie ustępują konwencjonalnym rozwiązaniom wykorzystującym olej jako czynnik smarujący, ponieważ zapewniają zbliżony poziom wydajności działania.
Źródło: Almig.pl
