Choroby kardiologiczne, które nie są leczone stanowią duże ryzyko dla zdrowia i życia pacjenta. Podstawowa diagnostyka kardiologiczna pozwala wykryć wiele chorób lub nie dopuścić do ich postępowania. Przeczytaj nasz artykuł o diagnostyce w chorobach serca.
Jak wygląda diagnostyka chorób serca?
Podstawowa diagnostyka chorób serca obejmuje badania podmiotowe i przedmiotowe, laboratoryjne oraz specjalistyczne, inwazyjne i nieinwazyjne. Wszystko jednak zaczyna się w gabinecie lekarza kardiologa. Dzięki wywiadowi, który kardiolog przeprowadzi z pacjentem można właściwie rozpoznać chorobę. Podczas wizyty lekarskiej, specjalista pyta pacjenta o odczuwane dolegliwości, które mogą być objawami chorobowymi. Do najczęstszych zwykle można zaliczyć ból w klatce piersiowej. Często opisywany jest on jako gniecenie i pieczenie. Ból zwykle zlokalizowany jest za mostkiem, ale może promieniować na całe ciało - do kończyn górnych i pleców. Warto także zwrócić uwagę na objawy takie jak duszności, zaburzenia rytmu serca, silne osłabienie organizmu, omdlenia.
Jak wygląda podstawowe badanie kardiologiczne?
Pierwszym etapem badań kardiologicznych jest osłuchiwanie serca. Dzięki niemu można stwierdzić patologie takie jak występowanie “szmerów” serca. Następnym badaniem jest wykonywanie pomiarów ciśnienia w ciągu 24 godzin. Ma to na celu stwierdzenie czy pacjent nie cierpi na nadciśnienie tętnicze. Lekarz może obliczyć także wskaźnik masy ciała i zmierzyć obwód w talii. Bardzo często przyczyną dolegliwości sercowych jest bowiem nadwaga.
Choroby serca - jakie badania laboratoryjne wykonuje się najczęściej?
Lipidogram jest najczęściej wykonywanym badaniem jeśli chodzi o pacjentów z podejrzeniem chorób serca. Do badania należy przystąpić na czczo. Wyniki wskażą poziom całkowitego cholesterolu, cholesterolu HDL i LDL, stężenie trójglicerydów, stężenie glukozy na czczo i hemoglobiny glikowanej, białka C-reaktywnego. Dzięki wymienionemu badaniu można ocenić ryzyko miażdżycy, choroby wieńcowej i w konsekwencji zawału.
W diagnostyce niedokrwienia serca ocenia się stężenie we krwi markerów sercowych. Jeśli ich poziom jest podwyższony, może to świadczyć o uszkodzeniu mięśnia sercowego, martwicy i śmierci komórek, które wynikają z niedokrwienia mięśnia sercowego.
Ponadto badania serca dzielą się na inwazyjne i nieinwazyjne. Do tych ostatnich można zaliczyć:
-
EKG czyli elektrokardiografię (w stanie spoczynku i wysiłkowe)
-
holter
-
RTG czyli badanie radiologiczne klatki piersiowej (ocenia stan układu sercowo-naczyniowego)
-
echokardiografię (tak zwane echo serca, pomaga ocenić budowę serca za pomocą ultrasonografu i specjalnej sondy)
-
badanie dopplerowskie serca (badanie z wykorzystaniem ultrasonografu, pozwala ocenić przepływ krwi przez naczynia wieńcowe)
-
rezonans magnetyczny serca (pozwala precyzyjnie ocenić budowę serca i naczyń wieńcowych)
-
scyntygrafię serca (w badaniu wykorzystuje się izotopy promieniotwórcze do oceny mięśnia sercowego, tętnic wieńcowych oraz pracy serca)
Oprócz badań nieinwazyjnych stosuje się jeszcze badania inwazyjne. Należą do nich:
-
cewnikowanie serca (do badania wykorzystuje się cewnik naczyniowy, który wprowadzany jest przezskórnie do komór serca w celu oceny budowy mięśnia sercowego, a także określeniu rytmu serca)
-
koronarografia (badanie to ocenia tętnice wieńcowe za pomocą wprowadzonego cewnika, środka kontrastowego i promieni rentgenowskich)
